Η τοποθέτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης (ΚΚΕ) στο Δημοτικό Συμβούλιο Κοζάνης

Η τοποθέτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης (ΚΚΕ) στο Δημοτικό Συμβούλιο Κοζάνης κατά τη συζήτηση για τα χρηματοδοτικά εργαλεία – αντισταθμιστικά οφέλη από ΔΕΗ (για την χρήση των φυσικών πόρων) με στόχο τη χρηματοδότηση της μεταλιγνιτικής περιόδου.

Η παράταξη της Λαϊκής Συσπείρωσης, και το ΚΚΕ που την στήριξε, δεν είναι η πρώτη φορά που δημοσιοποίησε τις θέσεις της για την ΔΕΗ και γενικότερα για την ενέργεια και είμαστε η μόνη πολιτική δύναμη που έχει δημοσιοποιήσει τις θέσεις της. Οι απόψεις που ακουστήκαν σήμερα εισηγητικά στο Δημοτικό Συμβούλιο και οι οποίες απομονώνουν το γενικότερο ζήτημα της ενέργειας αποκλειστικά στο ζήτημα του «περιβάλλοντος» και των συνεπειών της μεταλιγνιτικής περιόδου, χωρίς να βλέπουν την απελευθέρωση και την ιδιωτικοποίηση και την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας όταν ο λιγνίτης σταματήσει να είναι εθνικό καύσιμο, όχι μόνο αποπροσανατολίζουν από το πρόβλημα, αλλά στην ουσία στηρίζουν την πολιτική της ιδιωτικοποίησης και την απελευθέρωση της ενέργειας. Αυτό ισχύει τόσο για την εισήγηση της πλειοψηφίας όσο και των οικολόγων.

Η πορεία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύεται ότι είναι ένα έγκλημα που έχει πολλαπλές σοβαρές συνέπειες για το λαό, τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και το περιβάλλον. Το έγκλημα συντελείτε εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές της απελευθέρωσης της ενέργειας και την προωθούν μαζί με την ΕΕ. Οι μεγάλοι ωφελημένοι είναι τα ελληνικά και ξένα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στην ενέργεια.

Με το νέο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου και της τρόικας, με πρόσχημα την αντιμετώπιση του χρέους, η ΔΕΗ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του ξεπουλήματος. Διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι ήδη διαγκωνίζονται σκληρά για το ποιος θα αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι από ότι έχει απομείνει στα πεδία λιγνίτη, στις παραγωγικές μονάδες, τα δίκτυα μεταφοράς κλπ. Αυτή η σκληρή σύγκρουση αναπαράγεται σε επίπεδο κυβέρνησης και κομμάτων και εκδηλώνεται με διαφωνίες που αφορούν τον τρόπο και τη μορφή που θα γίνει η εκποίηση. Αποτελεί καθαρή απάτη το δίλλημα: Πλήρως ιδιωτικοποιημένη ΔΕΗ ή μερικώς, υπό δημόσιο έλεγχο ή χωρίς.

Η απελευθέρωση της ενέργειας είναι άρρηκτα δεμένη με την αντιμετώπιση της ενέργειας ως εμπορεύματος και τη λειτουργία της ΔΕΗ με στόχο το καπιταλιστικό κέρδος. Ο περιβόητος «δημόσιος χαρακτήρας» της δεν μπορεί να αναιρέσει τους νόμους της αγοράς. Με όποια μορφή και αν προωθείται η ιδιωτικοποίηση και ιδιωτικοοικονομική λειτουργία της, με 0%, 33% ή 51% συμμετοχή του δημοσίου, οι συνέπειες είναι οδυνηρές και για το λαό και για τα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στη ΔΕΗ. Τα τιμολόγιά της για τα λαϊκά νοικοκυριά θα συνεχίσουν την ξέφρενη άνοδό τους. Ο διαχωρισμός και η διαχείριση των δικτύων μεταφοράς και διανομής με γνώμονα το κέρδος θα φέρει ακόμα πιο πλημμελή συντήρηση των δικτύων που αφορούν την τροφοδοσία των πόλεων και των χωριών, ενώ ο λαός θα πληρώνει τα δίκτυα που θα τροφοδοτούν τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Η παράδοση των λιγνιτικών μονάδων (Ατμοηλεκτρικών σταθμών – ορυχείων κλπ) στο κεφάλαιο θα αυξήσει την ανεργία και θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το περιβάλλον. Αντί για οφέλη για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, αυτή η πολιτική φέρνει, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, μείωση των μισθών, εντατικοποίηση της εργασίας, αύξηση των εργατικών ατυχημάτων. Μεγάλες και αρνητικές συνέπειες θα έχει και η ιδιωτικοποίηση των υδροηλεκτρικών έργων τόσο στην ύδρευση, όσο και στην άρδευση.

Με την πολιτική αυτή εγκαταλείπεται ο λιγνίτης που είναι βασική εγχώρια πηγή ενέργειας, ενώ θα μπορούσε να αξιοποιηθεί καλύτερα, με συγκεκριμένα μέτρα για το περιβάλλον. Οι εισαγόμενες πηγές ενέργειας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), θα μεγαλώσουν την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας με τις όποιες αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει αυτή, αλλά και την επιβάρυνση στην λαϊκή κατανάλωση.

Οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου είχαν κι έχουν στο πλευρό τους και τις συνδικαλιστικές τους παρατάξεις (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΠ) που κινήθηκαν στη λογική του μικρότερου κακού, περιορίζοντας τις διεκδικήσεις και τις αντιδράσεις των εργαζομένων σε αμυντικό αγώνα που οδήγησε το συνδικαλιστικό κίνημα από ήττα σε ήττα. Σημαντικό ρόλο στον αποπροσανατολισμό έπαιξαν και παίζουν ο δήμαρχος και η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου, και οι άλλες παρατάξεις που βρίσκονται στην αντιπολίτευση του, ο πρώην νομάρχης και σημερινός περιφερειάρχης, ο εμπορικός σύλλογος κλπ, καλλιεργώντας αυταπάτες, υπογράφοντας «σύμφωνα συνεργασίας και συνύπαρξης με την ΔΕΗ», προβάλλοντας τοπικιστικά ζητήματα, περιορίζονται στην διαχείριση του τοπικού πόρου.

Όλοι μαζί θέλουν να κρύψουν τα καταστροφικά σχέδια που ετοιμάζει η κυβέρνηση για απαξίωση και ξεπούλημα των λιγνιτών και το κλείσιμο των 14 από τις 16 μονάδες της ΔΕΗ στην περιοχή.

· Στην πρώτη γραμμή ξεπουλήματος βρίσκονται η ΔΕΗ, το Φυσικό Αέριο, τα Ελληνικά Πετρέλαια.

· Για τη ΔΕΗ προβλέπεται ο διαχωρισμός των δικτύων μεταφοράς και διανομής, καθώς και η πώληση του 17% και μονάδων το 2012.

Κανένα ανταποδοτικό τέλος, όσο μεγάλο και να είναι, δεν μπορεί να αντισταθμίσει την νέκρωση της περιοχής που θα γίνει από την υλοποίηση των παραπάνω αντιλαϊκών πολιτικών στην λεγόμενη μεταλιγνιτική περίοδο. Όσον αφορά την αύξηση του ανταποδοτικού τέλους από την ΔΕΗ η θέση μας είναι πάγια, ότι η ΔΕΗ είναι υποχρεωμένη να αποζημιώνει και να αποκαθιστά ότι καταστρέφει.

Η λύση είναι μόνο ένας ενιαίος κρατικός φορέας ενέργειας στα πλαίσια μιας άλλης εξουσίας που δεν θα υπηρετεί την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Μόνο η λαϊκή εξουσία μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της παραγωγής ενέργειας, με σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον, χωρίς εξαρτήσεις από το εγχώριο και πολυεθνικό κεφάλαιο και τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ο ενιαίος κρατικός φορέας ενέργειας λαϊκή περιουσία, στηριγμένος στις εγχώριες πηγές ενέργειας, κύρια τον λιγνίτη, το νερό, αλλά και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, μπορεί να παρέχει φθηνό ρεύμα, ως βασικό κοινωνικό αγαθό στο λαό, αλλά και να αποτελέσει βασικό μοχλό για την ανάπτυξη της χώρας στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας.

Μόνο ο ενιαίος κρατικός φορέας ενέργειας της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας μπορεί να αποκαταστήσει τα τραύματα του περιβάλλοντος και να κάνει αξιοποιήσιμες τις εκτάσεις που έχουν εξορυχτεί και να τις αποδώσει για γεωργοκτηνοτροφική και κοινωνική χρήση σε όφελος του λαού.

Μόνο η σχεδιασμένη ανάπτυξη της λαϊκής οικονομίας και η λαϊκή εξουσία μπορούν να αντιμετωπίσουν συνολικά τα προβλήματα που σήμερα προκαλεί η ΔΕΗ στους εργαζόμενους και τους κατοίκους της περιοχής και ιδιαίτερα των πληττόμενων οικισμών. Αυτή είναι η μόνη λύση προς όφελος των εργαζομένων της χώρας και της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας.

Σε αυτή τη κατεύθυνση στην Περιφέρεια της Δ. Μακεδονίας πρέπει να διασφαλιστεί:

• Η αξιοποίηση των λιγνιτικών αποθεμάτων αποκλειστικά από τη ΔΕΗ.
• Αντικατάσταση των παλαιών μονάδων από νέες (14 από τις 16 μονάδες της περιοχής μας θα κλείσουν μέχρι το 2020). Είναι εγκληματικές οι ευθύνες των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που μέχρι τώρα δεν έχει ξεκινήσει η αντικατάσταση. Δεν υπάρχει σχεδιασμός. Άμεσος προγραμματισμός για κατασκευή τεσσάρων τουλάχιστον μονάδων, Πτολεμαΐδα 5.650 MW, Μελίτη 2 – 450 ΜW, Αγ. Δημήτριος 6 – 500 MW, Αμύνταιο 3 – 500 MW. Μαζί με τη Μελίτη 1 - 330 MW και τον Αγ. Δημήτριο 5.365 MW θα διατηρήσουν την συνολική εγκατεστημένη ισχύ η.ε στη περιοχή στα 2.795 MW τουλάχιστον μέχρι το 2050 και θα διερευνηθούν οι παραπέρα δυνατότητες για αύξηση της εγκατεστημένης ισχύος στη Δυτική Μακεδονία.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ. Αμέσως προκήρυξη 5.000 προσλήψεων μόνιμου προσωπικού για την περιοχή μας.
• Αμέσως μετεγκατάσταση των οικισμών Μαυροπηγής, Ποντοκώμης, Αναργύρων, Ακρινής.
• Άμεση απόδοση των εκτάσεων των εξορυγμένων ορυχείων της ΔΕΗ στο κράτος χωρίς καμία αποζημίωση.
• Πλήρη αποκατάσταση και αξιοποίηση των εξορυγμένων εκτάσεων από δημόσιο φορέα με χρηματοδότηση από τη ΔΕΗ και το κράτος με προτεραιότητα τις λιμνοδεξαμενές, αναδάσωση, γεωργική κτηνοτροφική παραγωγή.
• Κρατικό δίκτυο μέτρησης περιβαλλοντικής ρύπανσης και άμεσα μέτρα για μείωση δραστηριοτήτων όταν κρίνεται απαραίτητο.

Η υλοποίηση αυτών των στόχων είναι υπόθεση πάλης του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Έχει αποδειχτεί ότι αυτοί οι στόχοι σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από την πολιτική της απελευθέρωσης της αγοράς της η.ε της ανταγωνιστικότητας, της αναρχίας του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Ο δρόμος της υποταγής στις πολιτικές επιλογές του κεφαλαίου και οι αγώνες οπισθοφυλακής στη λογική του μικρότερου κακού, έχει αποδειχτεί ότι οδηγεί τους εργαζόμενους διαρκώς στα χειρότερα και το εργατικό λαϊκό κίνημα από ήττα σε ήττα. Δρόμος προς τα πίσω σε προηγούμενες δεκαετίες και για τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ και γενικά για τα λαϊκά στρώματα και για τη χώρα και την περιοχή δεν υπάρχει.

Μόνο σε αυτό το δρόμο ανάπτυξης μπορεί να εξασφαλίζεται φθηνό, επαρκές και ασφαλές ρεύμα για το λαό, να μειώνεται ο βαθμός ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, να εξασφαλίζεται η ενεργειακή επάρκεια για την ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και τα συμφέροντα της περιοχής μας. Μόνο στα πλαίσια αυτής της πολιτικής μπορεί να εξασφαλιστεί η μόνιμη και σταθερή δουλειά, τα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων και το σύνολο των σύγχρονων αναγκών τους. Σε αυτή τη γραμμή πάλης και συσπείρωσης μπορεί ο αγώνας των εργαζομένων να εμποδίσει τα σχέδια της συγκυβέρνησης και της πλουτοκρατίας να έχει νικηφόρα προοπτική.

Όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν ο αγώνας των εργαζομένων της ΔΕΗ να συμπορευτεί με τους αγώνες των εργαζομένων σε άλλους κλάδους, με τον αγώνα των φτωχών αγροτών, των μικρών εμπόρων και αυτοαπασχολούμενων. Να προβάλει ένα πλαίσιο διεκδικήσεων και πάλης που να συσπειρώνει όλες τις δυνάμεις που πλήττονται από τη πολιτική που εξυπηρετεί τα μονοπώλια. Να συγκροτηθεί σε ένα ενιαίο μέτωπο το οποίο δεν θα πέφτει στις παγίδες που του στήνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, περί αναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, της διαπραγμάτευσης με την ανασχηματισμένη κυβέρνηση. Μόνο ένας τέτοιος αγώνας μπορεί να είναι αποτελεσματικός. Η κοινή πάλη του συνόλου της εργατικής τάξης και των σύμμαχων στρωμάτων μπορεί να εξασφαλίσει μικρές νίκες, να ανοίξει το δρόμο για συνολικές ανατροπές.

Ο πιο ασφαλής δείκτης ριζοσπαστισμού και λαϊκής χειραφέτησης σήμερα είναι η εμβέλεια του κοινωνικού λαϊκού μετώπου των δυνάμεων που αντιπαλεύουν καθαρά την κυριαρχία, την εξουσία των μονοπωλίων και το λεγόμενο ευρωμονόδρομο. Η ενίσχυση της συμμαχίας του ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ, ΜΑΣ, δημιουργώντας ρίζες παντού στον κλάδο και στη γειτονιά.