Με μεγάλη παιδική-νεανική συμμετοχή γιορτάστηκε (24-3-13) η Κυριακή της Ορθοδοξίας στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού
Με μεγάλη παιδική-νεανική συμμετοχή γιορτάστηκε (24-3-13)
η Κυριακή της Ορθοδοξίας στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω
Βελβεντού. Μαθητές των Σχολείων του τόπου μας από το Λύκειο, το
Γυμνάσιο, το Δημοτικό (ακόμα) και από τα δύο Νηπιαγωγεία προσήλθαν με
χαρά στη Θεία Λειτουργία και στη Θεία Κοινωνία, για να συμπανηγυρίσουν
στη συνέχεια με το όλο εκκλησίασμα στην καθιερωμένη λιτάνευση όλων των
ξύλινων, φορητών ιερών εικόνων του Ιερού Ναού προς το τέλος της Θείας
Λειτουργίας, έξω στον αύλειο χώρο και γύρω από τον Ιερό Ναό.
Κάνοντας
μια (επιτρεπόμενη) παρέκβαση του Τυπικού, που θέλει τη λιτάνευση των
ιερών εικόνων μετά τη Δοξολογία του Όρθρου και πριν τη Θεία Λειτουργία
(ώρα που ο πολύς λαός δεν έχει ακόμα προσέλθει στο Ναό) μεταφέραμε
την τελετή λιτάνευσης στο τέλος της Λειτουργίας προτρέποντας συνάμα τη
συμμετοχή σε αυτήν των νέων ανθρώπων με ενεργό τρόπο – κρατώντας ο
καθένας από μία φορητή εικόνα του Ναού, προσδίδοντας έτσι και με αυτόν
τον λειτουργικό τρόπο συμμετοχής, τον εμβολιασμό των νέων στο
οικουμενικό σταυροαναστάσιμο άνοιγμα της Ορθοδοξίας στα πέρατα της
κτίσης όλης. Σηματοδοτούμε την έξοδο της Ορθοδοξίας από τη
φθίνουσα ‘’εαυτούς και αλλήλους’’ εσωστρέφειά της, στην εν αληθεία και
εν ελευθερία και με ανυπόκριτη αγάπη κίνησή της για τη συνάντηση αυτού
του ‘’άλλου’’, τη δημιουργία σχέσης, κοινωνίας και αγάπης με τα άλλα
ανθρώπινα όπου γης πρόσωπα – εικόνες του Τριαδικού Θεού, που είναι
ελευθερία, αγάπη και κοινωνία προσώπων.
Συμμετέχοντας στη γιορτή της
αναστήλωσης των εικόνων βλέπομε μέσα από αυτήν την αναστήλωση της
εικόνας στον άνθρωπο, την ανάδειξη της ανθρωπιάς στον άνθρωπο, την
αποφασιστική εν μετανοία έξοδό του από την εξαχρείωση και την εξαθλίωσή
του στην ανάταση του ανθρώπου και την επίτευξη κοινωνίας αντάξιας
του Τριαδικού πρωτοτύπου της. Όχι μια κοινωνία αυτάρεσκη και κλειστή
στο ‘’εγώ’’ εμμένοντας στην αλαζονεία μιας φυλετικής ακοινώνητης
μοναδικότητας, αλλά μια κοινωνία ανοιχτή, αγαπώσα και αγαπωμένη, με
μεταδοτικούς ωστόσο και προσληπτικούς πολιτισμικούς όρους και αξίες.
Για να μπορέσει (και) ‘’δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων’’, η Ορθοδοξία να γίνει (και) Ορθοπραξία, καταπώς κηρύττεται ‘’εν παντί καιρώ και τόπω’’.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας, παπαδάσκαλος (25-3-2013)
