Οι «επαναστάτες» του πληκτρολογίου

Του Σωκράτη Μουτίδη

«Μα καλά πότε θα αποφασίσει ο Παπανδρέου;» αναρωτιόταν ο ένας. «Είναι δυνατόν να προτείνει Παπαδήμο;» συνέχιζε ο άλλος. «Εγώ καλύτερα θα τα κατάφερνα και δεν θα μιλούσαμε τώρα για Ευρώ ή Δραχμή» σχολίαζε κάποιος άλλος. Όχι, δεν πρόκειται για συζητήσεις στο καφενείο του πατέρα μου. Πρόκειται για συζητήσεις δημόσιες στους πιο πολυσύχναστους τοίχους του κόσμου, τους τοίχους του facebook, τις μέρες που η χώρα ήταν προς αναζήτηση πρωθυπουργού.

Εκείνες τις μέρες, λοιπόν, οι τοίχοι των χρηστών του «φατσοβιβλίου» γέμισαν με την «παγωμένη τσιμινιέρα» του Νταλάρα, «το ένα το χελιδόνι» του Θεοδωράκη, «μπήκαν στην πόλη οι οχτροί» του Ξυλούρη και ανάλογα τραγούδια και αναρτήσεις. Οι αναρτήσεις αυτές αντικατέστησαν τη Λένα Παπαδοπούλου, την Πέγκυ Ζήνα, τον Κωνσταντίνο Αργυρό και τον Βασίλη Καρρά, οι οποίοι μέχρι πρότινος ήταν στο καθημερινό ρεπερτόριο των χρηστών.

Μόλις πέντε μέρες μετά, την επιλογή Παπαδήμου και τον σχηματισμό κυβέρνησης, η «επανάσταση» τελείωσε, οι ελληνικές σημαίες «κατέβηκαν» από φωτογραφία στο προφίλ και επανήλθαμε στην καθημερινότητα: φωτογραφίες με πλατιά χαμόγελα, στην παραλία με τα σωσίβια κροκόδειλου και οι χρωματιστοί ουρανοί με ηλιοβασιλέματα και θάλασσες. Μαζί με αυτά επανήλθαν και οι μουσικές αναρτήσεις, των… σύγχρονων καλλιτεχνών και ο Θεοδωράκης ξεχάστηκε.

Έλα ντε, όμως, που με την ψήφιση του δεύτερου πακέτου μέτρων –ομολογουμένως – σοκ, οι επαναστάτες του πληκτρολογίου χτύπησαν και πάλι. Καθισμένοι στις καρέκλες των γραφείων τους το βράδυ, έκαναν την επανάστασή τους γράφοντας συνθήματα στους τοίχους των φίλων τους, αναρτώντας φωτογραφίες ΜΑΤατζήδων, την Αθήνα να φλέγεται, τους κουκουλοφόρους και χίλιες δυο άλλες αποκαλυπτικές, ομολογουμένως, απεικονίσεις. Όλα αυτά βέβαια, συνοδεία των απαραίτητων επαναστατικών τραγουδιών. Ακολουθεί ύπνος και πρωινό ξύπνημα με χαμόγελο, σχολιασμός της χθεσινοβραδινής επικαιρότητας με τη φράση που κυριαρχεί να είναι: «εγώ όμως τα είπα χθες και τα έγραψα στο facebook για τους 300 της Βουλής, να εξηγούμαστε! Και στόλισα ανάλογα αυτόν που έλεγε ότι η δραχμή δεν είναι λύση». Και αυτό ήταν όλο….

Οι επαναστάτες του πληκτρολογίου είναι πλέον πολλοί, αλλά ανευθυνο-άφοβοι, αφού περιορίζονται μόνο στην επανάσταση στους τέσσερις τοίχους, έχοντας ως όπλο το πληκτρολόγιο του υπολογιστή, το οποίο μπορεί να είναι πλέον ισχυρό, αλλά δυστυχώς με τον τρόπο που χρησιμοποιείται… χωρίς σφαίρες.