Πώς οι ηγέτες αντικαταστάθηκαν από διαχειριστές

Της ΑΝΝΑΣ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Επικεφαλής μείζονος αντιπολίτευσης Δήμου Κοζάνης

Μετά τις ραγδαίες εξελίξεις στην Ευρωζώνη και την Ελλάδα αναδεικνύεται μέσα από την οικονομική κρίση η πλήρης αποσάρθρωση του πολιτικού συστήματος , η αποτυχία του και η ηγετική καχεξία σε κάθε επίπεδο διοίκησης που πλέον αποτελεί κοινή παραδοχή.

Οι επιλογές «νέος, ωραίος και χαμογελαστός», οι ψευδοήρωες των media, τα κυκλώματα της δημοσιότητας (πάντα με το αζημίωτο) που επιβάλουν πολιτικές περσόνες, τα κρατικοδίαιτα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η «ελαφρά τη καρδία» και βάσει μικροσυμφερόντων ή ενίοτε μεγάλων συμφερόντων επιλογή των «ταγών» του έθνους σήμερα οδηγούν τον λαό να σκύβει το κεφάλι από ντροπή για τις επιλογές του.

Όμως υπήρξαν επιλογές των ψηφοφόρων όσοι και όσες είτε σε εθνικό, είτε σε ευρωπαϊκό, είτε σε τοπικό επίπεδο ζημίωσαν τον τόπο ή αδυνατούν να δώσουν λύσεις στα πολυσύνθετα προβλήματα ή διακρίνονται για τις πολιτικές τους κωλοτούμπες και ασυνέπειες.

Η διαχείριση της καθημερινότητας , οι ανανεούμενες εσαεί υποσχέσεις, οι φρούδες ελπίδες δεν σώζουν πλέον όσους έμαθαν έτσι να πολιτεύονται (και δυστυχώς είναι η πλειοψηφία). Οι πελάτες του συστήματος δεν μπορούν πλέον να ικανοποιηθούν γιατί είναι παρά πολλοί και δεν υπάρχουν και τα «φράγκα», είναι δε επί πλέον και επιτέλους υποψιασμένοι.

Τώρα αποδεικνύεται με τραγικό δυστυχώς τρόπο γιατί δεν χρειαζόμαστε ατάλαντους , χαμογελαστούς αλλά εν τέλει ανίκανους διαχειριστές - Τώρα γίνεται αντιληπτό (θέλω να ελπίζω) γιατί η πολιτική με την ορθή της έννοια δεν είναι για όλους και δεν είναι τόσο εύκολη και αστεία υπόθεση, όπως είχε καταλήξει με τις ευλογίες μιας «ένοχης» πλειοψηφίας.

Μόνη η επικοινωνιακή ικανότητα είναι χάρισμα για ένα «καλό πωλητή» και αυτό για λίγο, αλλ’ όχι για όσους διαχειρίζονται τις τύχες μας. Η πολυεπίπεδη γνώση, η σοβαρότητα , η ηθική στάση, η ειλικρίνεια φάνταζαν παλαιομοδίτικα προσόντα πριν λίγο καιρό.

Η πολύπλευρη κρίση μπορεί να έχει την θετική συνέπεια να διαχωριστεί επιτέλους η πολιτική από το life style και να αναζητηθούν οι σοβαροί ηγέτες που μπαίνουν στο παιχνίδι για να ματώσουν, να πασχίσουν, να αποδώσουν στον λαό και όχι να λύσουν το πρόβλημα του βιοπορισμού τους ή της ματαιοδοξίας τους ή της διαιώνισης του πολιτικού του ονόματος. Ο λαός μπορεί να φέρει θεαματικές αλλαγές όχι γυρίζοντας την πλάτη, αλλά πολιτικοποιούμενος όσο ποτέ. Πολιτικοποιείται όταν κρίνει, επικρίνει, συγκρίνει, επιβραβεύει πάντως συμμετέχει και ενημερώνεται ψάχνοντας και όχι καταναλώνοντας ό,τι του σερβίρεται.

Η διαχείριση της μιζέριας που κάποιοι δημιούργησαν δεν μπορεί να είναι το όνειρο των παιδιών μας.

Μέσα σ’ αυτό το τοπίο κάποιοι κάνουν συγκεντρώσεις με θεατές άδειες καρέκλες και επικαλούνται ακόμη και σήμερα την βούληση του λαού αν και ξέρουν πολύ καλά ότι οι ίδιοι είναι κατά βάση προϊόντα των πάσης φύσεως μηχανισμών.

Τώρα οι μηχανισμοί ας έλθουν να δώσουν λύσεις και να προφυλάξουν από την οργή του λαού. ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ ; ΣΙΓΟΥΡΑ ΝΑΙ.

Αν αφήσουμε όμως την εθνική κατάθλιψη να μας καταλάβει και δεν αντιδράσουμε δημιουργώντας την νέα εποχή ή έστω συνθήκες για να ανατείλει, αποδεχόμαστε την ολική καταστροφή. Υπάρχει όμως και η λύση της ολικής επαναφοράς.

Εν κατακλείδι εκτός από τις βαρύτατες ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας και των τοπικών εξουσιών (βλέπε υπερχρέωση Δήμου Κοζάνης) είναι ώρα αυτοκριτικής και για τους πολίτες που πρέπει να πιέσουν και να αναζητήσουν τίμιους, οραματισμένους και κύρια αποτελεσματικούς ηγέτες σε κάθε επίπεδο εξουσίας.