Συνταγματική κρίθηκε από τον Αρειο Πάγο νομοθετική διάταξη που προβλέπει ότι όταν ο φερόμενος ως πατέρας αρνηθεί, χωρίς να προβάλει ειδικούς λόγους υγείας, να υποβληθεί σε εξέταση DNA που διατάσσεται από δικαστήριο για αναγνώριση πατρότητας, τότε αυτόματα θεωρείται ότι είναι πατέρας του παιδιού.
Οι ανώτατοι δικαστές, ακολουθώντας τη νομολογία, αποφάνθηκαν ότι η σχετική ρύθμιση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (άρθρο 651) δεν παραβιάζει το άρθρο 20 του Συντάγματος για δικαστική προστασία και δικαίωσαν μητέρα που ζητούσε από τον πρώην σύντροφό της, με τον οποίο είχε σχέσεις επί 12 χρόνια, να αναγνωρίσει το παιδί.
Στην επίδικη υπόθεση το δικαστήριο διέταξε τη διενέργεια τεστ DNA, αλλά ο φερόμενος ως πατέρας αρνήθηκε δύο φορές να παρουσιαστεί στην πραγματογνώμονα μοριακή βιολόγο για αιμοληψία, επικαλούμενος αόριστα προσωπικούς λόγους.
Σύμφωνα με την απόφαση, η μη προσέλευσή του, παρά την εμπρόθεσμη κλήτευσή του, ισοδυναμεί με αδικαιολόγητη άρνηση με συνέπεια να λογίζεται ότι έχουν αποδειχτεί οι ισχυρισμοί της μητέρας για την ύπαρξη στο αίμα του στοιχείων, τα οποία καθιστούν, κατά την επιστήμη, πιθανή ή σφόδρα πιθανή την πατρότητά του. Επιπροσθέτως, οι δικαστές τονίζουν ότι ο φερόμενος ως πατέρας δεν εμφάνισε κανένα μάρτυρα στο δικαστήριο, προκειμένου να αντικρούσει την κατάθεση φίλης της μητέρας που βεβαίωσε ότι το επίμαχο χρονικό διάστημα της σύλληψης το ζευγάρι είχε ερωτικές επαφές.