Βιβλίο: Τα θέλουμε όλα
Νάννι Μπαλεστρίν
Εκδότης: Στοχαστής
Μεταφραστής: Σταματοπούλου Χριστίνα
Ατίθασος πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας είναι ο νεαρός εργάτης-μάζα: ο προλετάριος του Νότου που πάνω στη δική του εργασία στηρίχτηκε η ιταλική και ευρωπαϊκή βιομηχανική ανάπτυξη στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.
Είναι ο "εργάτης για όλες τις δουλειές". Ανειδίκευτος και με τεράστια κινητικότητα, διαδοχικά εργάτης γης, οικοδόμος, άνεργος και τελικά μετανάστης, που αφηγείται με τη δική του κοφτή γλώσσα και από τη δική του ταξική σκοπιά πώς έμαθε μέσα στις πελώριες αυτοκινητοβιομηχανίες του Βορρά να οργανώνει το δικό του δυναμικό εξέγερσης ενάντια στην εκμετάλλευση.
Ύστερα από μια σειρά άτυχων προσπαθειών να δουλέψει στο Νότο, ρίχνεται στην υποχρεωτική περιπέτεια της μετανάστευσης. Στο Μιλάνο, όπου δέχεται να κάνει τις πιο διαφορετικές δουλειές, αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται βουτηγμένος μέσα σε μια κοινωνία παράλογη, βασισμένη στην εξοντωτική σε ωράρια και ρυθμούς δουλειά και την κατανάλωση.
Τότε είναι που ξεκινάει έναν πρώτο, δικό του αγώνα ενάντια στην κατάσταση αυτή, έναν αγώνα αντιφατικό, γεμάτο πονηριά και αλαζονεία, για να ικανοποιήσει τις δικές του ατομικές ανάγκες και να ξεφύγει από τους αδυσώπητους νόμους της παραγωγής. Μέχρις ότου, στις αρχές του '69, προσλαμβάνεται στη Φίατ.
Από δω και πέρα η πορεία του ήρωα μας θα είναι διαφορετική. Θα είναι δεμένη με τις συνελεύσεις, τις λεπτομέρειες και τα χρονικά που ξαναζωντανεύουν μέρα τη μέρα τις φάσεις των μεγάλων ταξικών αγώνων που πέρασαν στην ιστορία του παγκόσμιου κινήματος σαν ιταλικό θερμό φθινόπωρο.
Το βιβλίο αυτό του Νάννι Μπαλεστρίνι δεν είναι απλά ένα καλό μυθιστόρημα που άντεξε στον χρόνο. Είναι κάτι παραπάνω, στον βαθμό που τόσο ως περιεχόμενο όσο και ως τίτλος, υιοθετήθηκε όχι μόνον από εκείνους που διεξήγαγαν τους κοινωνικούς αγώνες στα τέλη του 20ού αιώνα, αλλά και από αυτούς που τους συνεχίζουν και στον 21ο.
Ο Νάνι Μπαλεστρίνι γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1935. Από τα μέσα της δεκαετίας του '50 μέχρι σήμερα έχει μια συνεχή παρουσία στα ιταλικά γράμματα, συμμετέχει σε λογοτεχνικές ομάδες και πρωτοπορίες, εκδίδει επτά μυθιστορήματα, πολλές ποιητικές συλλογές και άρθρα σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το 1969 οι πολιτικές του ανησυχίες τον οδηγούν, δίπλα στον Τόνι Νέγκρι, ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης Potere Operaio (Εργατική Εξουσία), ενώ από το 1973 συμμετέχει στην Autonomia Operaia (Εργατική Αυτονομία). Στις 7 Απριλίου 1979 κατηγορείται, όπως και πολλά άλλα μέλη της Αυτονομίας για ανατρεπτική οργάνωση, ένοπλη συμμορία και συμμετοχή σε 19 δολοφονίες, μεταξύ των οποίων και του Άλντο Μόρο! Για να αποφύγει αυτή την πρωτοφανή σκευωρία και τη σύλληψη, θα καταφύγει με σκι μέσα από τα Λευκά Όρη στη Γαλλία και θα γυρίσει στην Ιταλία το 1984, όταν η δίωξη εναντίον του πάψει «λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων».
