“Λίγο πριν τα σύννεφα”
Δευτέρα 3 Οκτωβρίου και 7.30 μ.μ. Πνευματικό Κέντρο Πτολεμαΐδας
Για το βιβλίο θα μιλήσουν η Ζωή Σαββίδου, καθηγήτρια φιλόλογος, η Σταυρούλα Σαββίδου, καθηγήτρια φιλόλογος, επίσης, και ο Παύλος Μουρουζίδης, χημικός μηχανικός. Αποσπάσματα του βιβλίου θα διαβάσει η Σταυρούλα Σαββίδου. Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει Δημήτρης Πορφύρης, καθηγητής πληροφορικής.
Την εκδήλωση διοργανώνουν η Ένωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (Ε.Λ.Μ.Ε.) Εορδαίας, ο Σύλλογος Ηπειρωτών Πτολεμαΐδας και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πτολεμαΐδας.
Ο Δημήτρης Βλαχοπάνος ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως φιλόλογος καθηγητής από την Πτολεμαΐδα, όταν διορίστηκε στο 1ο Λύκειο το 1980 και παρέμεινε σ’ αυτό ως το 1989, οπότε μετατέθηκε στη γενέτειρά του Άρτα. Όπως έχει γράψει ο ίδιος, η Πτολεμαΐδα αποτελεί τη δεύτερη πατρίδα του. «Η Πτολεμαΐδα ήταν μια πολυπολιτισμική πόλη, πολύ πριν ο όρος αυτός καταχωριστεί στα λεξικά και γίνει κομμάτι της καθημερινής μας ζωής. Σ’ αυτό το ενεργειακό κέντρο, στη νέα αυτή πόλη έπρεπε να συνυπάρξουν ειρηνικά και ψυχικά να δεθούν άνθρωποι που κουβάλαγαν μέσα τους διαφορετικές σελίδες από τη γεωγραφία και την ιστορία των μικρών τους πατρίδων. Ήταν η Πτολεμαΐδα ένα καμίνι που χώνευε τις διαφορετικότητες αυτές κι αγωνιζόταν να βρει και να στήσει μπροστά της μια νέα ταυτότητα, αποτυπώνοντας πάνω της τα ίχνη μιας καινούργιας κι αλλιώτικης ανθρωπιάς».
Στο μυθιστόρημα «Λίγο πριν τα σύννεφα» καταγράφεται με ρεαλισμό η φθορά των ανθρώπινων σχέσεων και η παρακμή της κοινωνικής και πολιτικής ζωής από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Οι άνθρωποι άλλο θέλουν να είναι και άλλο τελικά είναι. Ή άλλο δείχνουν και άλλο στην πραγματικότητα είναι. Το ζήτημα είναι πως όλοι περιμένουν κάτι άλλο. Κάποιοι το χρήμα και το γρήγορο κέρδος. Κάποιοι τον έρωτα. Κάποιοι την τρυφερότητα και την αγάπη. Άλλοι το σεξ και την ωραία ζωή. Αλλά εντέλει όλοι νιώθουν κουρασμένοι. Ο μέγας φόβος είναι η ήττα, το περιθώριο, η ομολογία της αποτυχίας.
Το μυθιστόρημα «Λίγο πριν τα σύννεφα», σημειώνει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργος Σταματόπουλος «είναι ένα πολιτικό βιβλίο, δεν υπερτερεί όμως η πολιτική, αλλά η λογοτεχνία. Και τούτο δεν είναι οξύμωρο. Οι ήρωες μας εισάγουν στο προσωπικό τους δράμα, αλλά ταυτόχρονα και στη νεότερη πολιτική ιστορία, από τη Μικρασιατική καταστροφή ως τις μέρες μας. Μπορεί το γίγνεσθαι να φαίνεται βιωματικό, ως λογοτεχνική δομή, είναι εντούτοις ενταγμένο στο ευρύτερο γίγνεσθαι της πολιτικής ζωής της χώρας των τριών τελευταίων δεκαετιών, κρίσιμων για τη διαμόρφωση κουλτούρας, ιδεολογίας, συμπεριφοράς. Προσωπικό και πολιτικό εναλλάσσονται θαυμάσια, μέσα, μάλιστα, από το εύρημα να ομιλεί ο ήρωας μέσω της ηρωίδας και το αντίστροφο».
